การประดิษฐ์ท่ารำ
ในการการแสดงนาฏศิลป์ มีหลากหลายประการซึ่งจะต้องนำมาพิจารณาประกอบ ได้แก่ ประเภทของการแสดง ดนตรี บทร้อง เครื่องแต่งกาย อารมณ์ ความรู้สึก และการเคลื่อนไหวของผู้แสดง ทั้งนี้ เพื่อให้การประดิษฐ์ท่ารำมีความประณีต สวยงาม สื่อความหมายได้ชัดเจน
1 การประดิษฐ์ท่ารำที่เป็นคู่
การประดิษฐ์ท่ารำที่เป็นคู่ ผู้ประดิษฐ์จะต้องคำนึงถึงส่วนประกอบที่สำคัญ คือ จังหวะ ทำนองเพลง บทเพลง และเครื่องแต่งกาย ซึ่งส่วนแระกอบท่ารำเหล่านี้ ผู้ประดิษฐ์ท่ารำจำเป็นต้องนำมาหลอมรวมให้มีความเป็นเอกภาพ
1 การประดิษฐ์ท่ารำแนวอนุรักษ์ ส่วนมากจะใช้ท่ารำที่เป็นแบบแผนมาตั้งแต่ดั้งเดิม คือ เพลงเร็ว-เพลงช้า เพราะทุกท่ารำอยู่ในเพลงเร็ว-เพลงช้า
2 การประดิษฐ์ท่ารำแนวความคิดสร้างสรรค์ จะเป็นการประดิษฐ์ท่ารำขึ้นใหม่โดยได้แนวคิดมาจากการรับอิทธิพลของต่างประเทศทั้งตะวันออกและตะวันตก
1 รูปแบบการรำที่เป็นคู่ หมายถึง การรำเพียงสองคน แต่ดบราณนิยมรำเบิกโรง คือ การแสดงชุดสั้นๆ ก่อนการแสดงละครใน
2 จังหวะ ทำนองเพลง บทร้อง มีความสำในการประดิษฐ์ท่ารำ ดังนี้
2.1 ประดิษฐ์ท่ารำให้ตรงจังหวะเพลง
2.2 สำเนียงเพลงของชาติต่างภาษา
2.3 เพลงที่มีบทร้อง
3 เครื่องแต่งกาย เป็นองค์ประกอบสำคัญในการประดิษฐ์
ถ้ารำคู่ ควรจะอวดเคื่องแต่งกายเพราะท่ารำจะงามต้องอาาศัยเครื่องแต่งกายงามด้วย
2 การประดิษฐ์ท่ารำที่เป็นหมู่
การประดิษฐ์ท่ารำที่เป็นหมู่ การรำที่ใช้ผู้แสดงมากกว่า 2 คน โดยนับเอาลักษณะของจำนวนคน ส่วนระบำนั้นก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของรำหมู่เช่นเดียวกัน เช่น รำโคม รำพัด รำวง เป็นต้น นอกจาก นั้นก็มีการแสดงพื้นเมืองของชาวบ้านก็ถือว่าเป็นการรำหมู่ ได้แก่ รำกลองยาว เซิ้งกระติบข้าว ฟ้อนเล็บ เป็นต้น
ข้อคำนึงในการประดิษฐ์ท่ารำที่เป็นหมู่ อาจารย์เฉลย ศุขะวณิช ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง ให้แนวคิดไว้ ดังนี้
1 การแปรแถว การแสดงนาฏศิลป์ไทยในสมัยโบราณไม่นิยมการแปรแถวให้หลากหลายเหมือนในปัจจุบันนิยม
2 ท่ารำต้องสัมพันธ์กับเพลง การประดิษฐ์ท่ารำควรฟังก่อนแล้วจึงคิดท่ารำให้กลมกลืนกับบทเพลง
3 ท่ารำเป็นหมู่คณะ การประดิษฐ์ท่ารำที่มีลักษณะการรำเป็นหมู่คณะ ใช้ผู้แสดงจำนวนมาก จะต้องคำนึงถึงความพร้อมเพรียงเป็นหลัก
4 ท่ารำที่มีบทร้อง การประดิษฐ์ที่มีท่ารำที่มีบทร้อง ยึดความหมายของบทเพลงเป็นหลัก ในการประดิษฐ์ท่ารำที่ถูกต้อง
5 ที่รำที่มีแต่ทำนองเพลง การประดิษฐ์ท่ารำที่ไม่มีบทร้องมีแต่ทำนองเพลงให้ยึดท่วงนำนอง คึกคัก สนุกสนาน เป็นต้น
6 ท่ารำนาฏศิลป์พื้นเมือง การคิดประดิษฐ์ท่ารำนาฏศิลป์พื้นเมือง ต้องยึดหลักลีลาท่ารำเฉพาะถิ่นทั้งสี่ภาค คือ ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคกลาง
และ ภาคใต้
7 ท่ารำต้องสอดคล้องกับรสนิยมการประดิษฐ์ท่ารำ ควรให้ตรงกับรสนิยมของสังคมในสมัยนั้นๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น